สวัสดีค่ะ หนูชื่ออายนะคะ อายุ 23 ปี ปัจจุบันเรียนอยู่ที่ กศน หนู อาศัยอยู่กับปู่ย่า พ่อแม่หนูหย่าร้างกันตั้งแต่หนูยังเด็ก ต่างฝ่ายต่างไปมีครอบครัวใหม่และไม่ได้มีฝ่ายไหนส่งเ สียหนูตั้งแต่เด็ก ปู่หนูเป็นข้าราชการบำนาญตอนหนูยังเด็กปู่หนูก็ส่งเส ียหนูอย่างดีแต่พอปู่หนูเกษียณที่บ้านหนูมีหนี้สินเย อะขึ้นรายรับน้อยลงแต่รายจ่ายเยอะขึ้น เพราะพ่อหนู และค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนของหนูด้วย พ่อหนูเป็นคนล้มเหลวค่ะ ทำงานได้เงินเดือนก็ติดแต่แฟนใหม่สนใจแต่แฟนใหม่ไม่เ คยส่งเงินกลับบ้านแม้แต่บาทเดียว ไม่หนำซ้ำหลายๆครั้งก็ยังโทรมาขอยืมเงินปู่หนูโดยที่ ก็ไม่เคยคืน ส่วนทางฝ่ายแม่ไม่เคยเห็นหน้าหรือได้ติดต่อกันตั้งแต ่เขาทั้งคู่แยกทางกัน ซึ่งตอนนั้นหนูอยู่แค่อนุบาล ตอนเด็กๆหนูเรียนดีมาก หนูกล้าพูดว่าหนูเป็นเด็กที่เก่งและหัวไว แต่เมื่อขึ้นมอปลาย หนูเกเร เจอเพื่อนใหม่สังคมใหม่ มันทำให้หนูออกนอกลู่นอกทาง อาจจะเป็นเพราะทางบ้านหนูเริ่มซัพพอร์ตไม่ไหวด้วย พี่ๆทุกคนน่าจะรู้ว่าการเรียนสมัยนี้เก่งไม่พอต้องมี ทุนด้วย และสุดท้ายหนูก็เรียนไม่จบ บวกกับทางบ้านก็ส่งเสียไม่ไหวแล้ว หัวหน้าระดับชั้นในตอนนั้นก็ให้หนูลาออกเพราะเขาอาจจ ะไม่รู้ปัญหาเรื่องครอบครัวของหนูด้วย หนูหยุดเรียน แล้วมาอยู่บ้านประมาณ 1 ปี ตอนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะอายุแค่ 16-17 แต่ด้วยหน้าตาที่ไม่ได้แย่อะไรแต่ก็ไม่ได้สวยน่ารักป ิ้งๆอะไรหรอกนะคะ ธรรมดาพื้นๆ ตามแบบแบบสาวบ้านนอกบ้านนา สมัยนั้นก็อาศัยคุยกับ ผู้ชายในแอพนั้นแอพนี้หาเงินใช้ไปวันๆ เป็นเวลาปีกว่าๆ เพราะลาออกมาอยู่บ้านที่บ้านก็ไม่ได้ให้เงินใช้ ทีหลังมารู้ว่ามันมีเรียน กศน
ซึ่งปกติ กศน ในตอนนั้นเรียนปีครึ่งก็จะเท่ากับเรียน ปกติ 3 ปี ด้วยความเกเรเพราะหาเงินได้จากผู้ชายในแอพ สุดท้ายหนูก็เรียน กศน ไม่จบ สมัยนั้นที่หนูเรียน กศน หนูต้องขึ้นรถสองแถวไปสองต่อแล้วเดินอีกเป็นกิโลกว่า จะไปถึงโรงเรียน หนูคุยและพบเจอกับผู้ชายมามากมาย มีหลายต่อหลายคนที่พวกเขาช่วยเหลือหนู แต่หนูไม่เคยมีอะไรกับใครนะคะ สาบานต่อหน้าพระหน้าไฟได้เลย ก็มีที่นัดเจอบ้าง ไม่ได้นัดเจอบ้างหลายๆคนเขาก็ช่วยด้วยความเต็มใจ ทุกวันนี้หนูมาเรียนกศน รอบที่ 2 แต่มันปรับหลักสูตรคือเรียน 2 ปีถึงจะจบ และหนูใกล้จะเรียนจบแล้ว หนูอยากเรียนต่อ แต่หนูไม่มีต้นทุนอะไรเลย หนูอยากมีงานดีๆทำเพื่อซัพพอร์ตตัวเองในขณะที่กำลังจ ะเรียนต่อ และกลับมาตอบแทนปู่กับย่าของหนู เพราะหนูล้มเหลวมาแล้วตลอดทั้งชีวิต มันไม่ใช่เพราะใครเลยค่ะมันเป็นเพราะตัวหนูเอง หนูไม่มีสิทธิโทษใครเลย จากคนที่เงินไม่มีสักบาท แต่พอมีคนมากมายเข้ามาช่วยเหลือมันก็ทำให้หนูหลงระเร ิงในเงินทองที่หนูได้มา มันทำให้หนูลืมตัวและใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างสนุกสนาน ตอนนี้หนูอยากมีเส้นทางที่ดีที่ก้าวไปสู่อนาคตที่ดีข ้างหน้า หนูใช้เงินมามากพอแล้วหนูสนุกกับชีวิตมามากพอแล้ว หนูรู้ตัวแล้วว่าหนูเริ่มโตที่จะต้องเป็นผู้ใหญ่ และถ้าหนูไม่รีบพัฒนาตัวเองหนูก็จะล้มเหลวอีกครั้ง และมันอาจจะไม่ทันทำให้คนที่รักหนูเห็นวันที่หนูประส บความสำเร็จ หนูทำให้พวกเขาเสียใจมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง วันนี้ที่หนูตัดสินใจมาเล่าเรื่องราวในชีวิตของหนู ซึ่งพี่ๆหลายๆคนอาจจะมองว่าหนูก็แค่พวกที่มาดราม่าหล อกลวง อาจจะมองว่าหนูเป็นมิจฉาชีพ หนูจะไม่เถียงอะไรเลยค่ะ เพราะสมัยก่อนเมื่อ 5-6 ปีที่แล้วมันไม่เหมือนทุกวันนี้ หนูว่าหลายๆคนรู้ดี ร่วมๆหกปีที่หนูใช้ชีวิตแบบอยู่ไปวันๆ วันนี้ที่หนูเข้ามาที่นี่หนูแค่อยากมีโอกาสที่ดี ถ้าได้รับมันอีกสักครั้งก็คงจะดีแต่ถ้าไม่ได้รับมันจ ากใครอีก หนูก็รู้ว่ามันไม่แปลกที่ไม่มีคนอยากจะให้โอกาสเด็กแ บบหนู หนูแค่หวังว่าจะมีพี่ๆที่อยากจะให้โอกาสดูแลคนที่กำล ังรู้ตัวเองว่าทุกๆอย่างมันกำลังจะสายไปให้มันกลับมา ดีขึ้นอีกครั้ง จากข้อความทั้งหมดที่หนูเขียน ทุกประโยคที่หนูเขียนเป็นเรื่องจริง หนูยินดีให้ตรวจสอบทุกอย่าง จนกระทั่งมาดูถึงสภาพบ้านที่ไม่รู้จะถล่มหรือพังลงมา เมื่อไหร่ของหนู หนูเลือกที่จะพูดความจริงทั้งหมดมากกว่าที่จะพูดแต่ด ้านดีๆของตัวเอง และหนูอยากให้พี่ๆที่เข้ามาทุกคนอ่านด้วยความตั้งใจ แล้วตัดสินใจดีๆว่าอยากส่งข้อความหรือเข้ามาพูดคุยกั บหนูไหม เพราะหนูอยากได้คนที่อยากคุยกับหนูจริงๆ อยากดูแลกันจริงๆ ไม่รีบร้อน คุยกันด้วยความเข้าใจ !!!! สบายๆ รู้สึกดีที่จะพูดคุยต่อกัน หนูพบเจอผู้ชายมามากมายและหนูรู้ว่าผู้ชายก็มีหลายแบ บค่ะ ไม่ใช่แค่ผู้ชาย ผู้หญิงก็เช่นกัน ทุกคนก็มีด้านดีด้านเสียปะปนกันไป ต้างคนก็ต่างทัศนคติมุมมอง อยู่ที่ว่าเราอยากให้คนอื่นเห็นเราในด้านไหน และเรามองคนอื่นในด้านไหนก็เท่านั้นเองจริงๆค่ะ ถ้าอ่านข้อความทั้งหมดอย่างถี่ถ้วน ย้ำนะคะว่าถี่ถ้วน แล้วอยากติดต่อกับหนูจริงๆ ไม่ใช่เพียงเพราะโพสต์หนูมันดูดราม่าละครน้ำเน่า หรือว่าทักมาคุยเล่นขำๆ ก็รบกวนช่วยส่งอีเมล์มาที่ eyewstnpk@gmail.com นะคะ เพราะหนูอยากได้พี่ๆที่มอบโอกาสดีๆที่อยากจะดูแลหนูจ ริงๆ ทุกคนล้วนขาดโอกาสต่างๆในชีวิตที่ไม่เหมือนกัน บางคนขาดเยอะบางคนขาดน้อย บางคนก็อาจจะไม่ได้ขาดโอกาสอะไรเลยก็มี แต่สำหรับหนูการที่หนูเล่าเรื่องราวทุกๆอย่างในชีวิต มันอาทำให้เป็นครั้งสุดท้ายที่หนูได้โอกาสดี ๆจากพี่ๆสักคน หรือมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่หนูไม่มีวันได้โอกาสจากใครเลย ขอบคุณจริงๆ ค่ะที่ทำให้หนูได้ระบายหลายสิ่งในใจ และลึกๆหนูเชื่อว่ามีพี่ๆหลายคนที่พร้อมจะรับฟังและเ ข้าใจมัน ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ