จะขอระบายสิ่งที่ได้มาจากเว็บนี้ ก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ภาระเยอะแยะ เรียนไม่จบ ออกมาเลี้ยงฟาย เอ๊ย ! ออกมาทำงานเลี้ยงตัวเอง เคยโพสต์เว็บนี้จนได้พี่มาคนนึง เจอกันบ้างนับครั้งได้ ไม่จ่ายเงินแต่ไม่เคยมีอะไรกัน เราก็ยอม หลงคารมเขาไปซะแล้ว ( ด้วยความที่เขาเป็นสเปคเราด้วยแหละหนาออเจ้า คิคิ ) เขาหายไปนานมากจนเราเริ่มมีเพื่อนที่ทำงาน ได้พบเจอผู้คนมากหน้าหลายตา ก็ทำให้พอลืมพี่เขาได้บ้าง

ล่าสุดที่เคยโพสต์หาพี่ ด้วยความที่เราตั้งสเปคแรกมาก่อนเลยว่าสุภาพ พิมพ์ผิดได้ ห้ามใช้ภาษาวิบัติ ( ซึ่งบางทีเราก็ใช้ภาษาวิบัติซะเอง งุงิ ) เราจึงไม่ตอบพี่ๆที่ภาษางูๆปลาๆ “ ม่รุ้ อ่ะรัยน๊ะ” ( นิ้วเป็นอะร้ายยย ) จนกลายเป็นเรื่องผิดใจหลายๆคน หาว่าเราเช็คเรตติ้ง จะรู้ไหมว่าตัวเองน่ากลัว ทักไลน์รัวๆ ( เราไม่ตอบแป๊บเดียวส่ง “เงียบ” บอกว่าทำงานง้ายยย พี่ไม่มีงานทำกันเรอะ ) ทักเฟสเรามาไปหามาจากไหนพยายามจริงๆ

เราเริ่มโพสต์จ้างเที่ยว จะรับก็ไม่ได้รับด้วยความว่าพี่แต่ละคนน่ากลัวเว่อร์ ขอนัวบ้างล่ะ จะพาไปเที่ยวโรงแรมบ้างล่ะ เห็นเราเป็นเด็กคิดไม่ได้หรือยังไงบ้าจริง~

ฝากไว้ให้คิดนะคะ ให้ใจคนที่เขาให้ใจคุณ
ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ ^_^