เรารู้จักเว็ปนี้เพราะคนรักเดิม เราเศร้าเสียใจเพราะเค้ามาโพสต์หาเด็กในนี้. จนมีเรื่องราวแย่ๆมากมายทำให้เลิกกัน เราจมกับความเสียใจนั้นมา1ปีเต็มๆ จนเรารู้จักพี่คนนึง. เค้าอยู่ภาคเหนือเหมือนกับเรา คุยกันสนุก พี่เค้าคอยปลอบเวลาเราเศร้า เวลาที่เราคิดถึงคนเดิม เค้าทำให้เราลืมคนเก่าได้ เราคุยกันมา4เดือน เจอกันไม่ถึง5ครั้ง เรารู้สึกดีมากๆ มีคนคอยเป็นห่วง แชทถามหาตลอด แต่ช่วงนั้นพี่เค้าเดินทางบ่อยมากๆ บางทีไม่ได้ติดต่อกัน2-3วัน เดินทางอาทิตย์ละครั้งได้มั้ง55555. ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน.
แต่ก็ยังรู้สึกดี. ขยับความสัมพันธ์ไปในทางที่ดีมากๆ จนเข้าเดือนกว่า. อะไรมันเปลี่ยนไปหมด
#เราไม่ชอบคนเที่ยว## เราไม่ชอบคนโกหก#
แต่พี่เค้ายังเที่ยว ทำให้เราเสียใจบ่อยๆ. เค้าจะรู้มั๊ยว่าเราเสียใจมากขนาดไหน จนเราเรียนจบ เราตัดสินใจตัดความเสียใจนั้น โดยการบล็อคไลน์พี่เค้าได้เดือนนึง เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เพราะเราทำงานหนักมาก พอเดือนเมษาพี่เค้าก็ส่งข้อความทางมือถือมาหาว่า"โชค ดีนะ..."เราเลยปลดบล๊อคและคุยกันแบบเดิม แต่เข้าใจมั๊ยอ่ะว่าความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนเราเสียใจ ร้องไห้คุณไปอยู่ไหน เราไม่ได้ใจร้ายกับใครทั้งนั้น.
ตอนคุณไป เราก็ไม่เหลือใครเหมือนกัน
เราเหนื่อย เราไม่อยากแบกความรู้สึกหน่วงๆไว้อีกต่อไปแล้ว. พี่เข้าใจความรู้สึกน้องนะ.